Het verhaal van Noah

'Ik heb Sylvia voor het eerst ontmoet bij zwangerschapscurcus, echt bewust een uur met je zwangerschap bezig zijn. Daar leerden we van haar hoe we op verschillende manieren contact konden maken met ons kindje. We kregen handige tips over hoe de ademhaling te gebruiken bij de bevalling en ook het dragen, tillen en roterend aan- en uitkleden van de baby werd besproken. Met een groep aanstaande moeders ervaringen uitwisselen was ook altijd erg leuk. Op 22 augustus werd onze mooie dochter Noah geboren. De bevalling liep voorspoedig en gebeurde op de baarkruk. Dat hadden we van Sylvia gehoord en leek ons wel wat. En inderdaad is ons dat goed ‘bevallen’. Na een week of twee kreeg ik een beetje het idee dat ons meisje wel heel erg een voorkeurskant had. En ze huilde ook veel. Toen dat wel erg lang duurde zijn we radeloos naar het consultatiebureau, de huisarts en de osteopaat geweest. Maar daar kregen we steeds “buikkrampjes” te horen. Ik had me al opgegeven voor de babymassage bij Sylvia , maar omdat Noah zoveel huilde had ik het al twee keer afgezegd. Maar Sylvia voelde wel dat er iets niet in orde was en wilde Noah toch wel even zien. Toevallig waren er nog twee moeders die ook in een gelijke situatie zaten. Dus ben ik toch maar gegaan. Ik was nog geen 5 minuten binnen en Noah begon weer zo erg te huilen, dat Sylvia gelijk wel zag dat er iets anders aan de hand was dan krampjes. Noah overstrekte zich heel erg tijdens het huilen. Ze heeft dan ook gelijk een manueel therapeut gebeld, en ik kon die middag direct terecht. Daar werd vastgesteld dat Noah het Kiss syndroom had. De werveltjes in haar nek zaten helemaal vast! Wat een opluchting dat we eindelijk eens duidelijkheid kregen. Deze manueel therapeut heeft haar voor een groot deel geholpen.

Maar toch had ik nog het idee dat er nog iets niet helemaal goed was, ze schudde vaak heel hard “nee” met haar hoofdje en moest dan ook erg huilen. Sylvia heeft toen doormiddel van babytherapie bij Noah het idee gekregen dat ze tijdens de bevalling niet goed door het baringskanaal kon komen. We zijn twee keer voor babytherapie bij Sylvia geweest. Sylvia werkte op een grote mat op de grond met Noah. Eerst zorgde ze dat Noah zich veilig voelde door contact op te bouwen met haar, daarna observeerde ze de signalen die Noah gaf en ging vervolgens via een zachte geboortemassage terug naar waar het probleem zat. Noah ging natuurlijk huilen maar Sylvia lette goed op dat ze niet over haar toeren raakte. Zo kreeg ze het gevoel dat er begrip was voor wat ze meegemaakt had en het gevoel dat ze het nu wel aankon. En vanaf toen is Noah een tevreden meisje geworden, die weer lekker kon slapen en spelen. En zoals Sylvia altijd zegt: Een baby hoort alleen te huilen als er iets is : zoals honger, alleen voelen, vieze broek of slaap. Als die behoefte vervuld is hoort het huilen te stoppen . Bij een huilbaby is er ALTIJD iets aan de hand, lichamelijk en/of emotioneel, vaak gaat dit samen.

Ik ben Sylvia dan ook heel erg dankbaar voor alle hulp die we gekregen hebben. Een vrouw die kennis van zaken heeft en voor een groot deel met haar gevoel werkt. En dat vind je niet zo vaak meer in deze wereld!'