Het verhaal van Nathan

'Op 13 mei 2014 is onze zoon Nathan geboren, met 37 weken. Omdat mijn vliezen spontaan braken, maar de bevalling niet snel genoeg op gang kwam, ben ik ingeleid. Uiteindelijk is Nathan met de vacuümpomp ter wereld gekomen. Al snel bleek dat hij een zeer prikkelbare baby was. Hij lag vaak in een kommahouding, met een hoge spierspanning. Hij had een gespannen gezichtje en was erg snel overprikkeld en schrikkerig. Nathan sliep daarnaast overdag slecht, hij deed met name hele korte slaapjes bij mij in de draagdoek. Nathan had lichamelijk last van de kunstverlossing, zo bleek na een bezoek aan de osteopaat en homeopaat. Zij boden verlichting, maar niet de oplossing, want met 16 weken werd het slapen ook ’s nachts steeds problematischer.'
'Nathan wilde absoluut niet in zijn eigen bed slapen. Vaak werd hij ‘s avonds elk uur krijsend wakker. Dit gebeurde ’s nachts eveneens meerdere keren. Voeden hielp meestal niet, hij was zo in paniek dat we de angst in zijn ogen zagen en hem niet meer konden bereiken. Daarom sliep Nathan altijd bij ons in bed, maar ook daar kreeg hij de angst- en paniekaanvallen. We waren ten einde raad en praktisch uitgeput, zowel fysiek als mentaal. Toen Nathan 8 maanden was, zijn we bij Sylvia terecht gekomen. Op dat moment werd het duidelijk dat Nathan een geboortetrauma had en dat hij zijn geboorte steeds herbeleefde. Dat verklaarde de angst, het huilen en de prikkelbaarheid. Nathan heeft vast gezeten in het geboortekanaal, dit was voor hem ontzettend angstig. Door de vacuümpomp heeft Nathan zelf niet kunnen afzetten bij het geboren worden, dit maakte hem hulpeloos. Sylvia heeft Nathan behandeld met een geboorte simulerende massage. Thuis zagen we dezelfde middag al een verandering bij Nathan. Hij maakte meer geluidjes, maar probeerde ook vooruit te bewegen. Hij had tot die tijd nog niet gekropen of getijgerd. Daarnaast leek hij rustiger en kon hij langer zichzelf vermaken. Na de tweede sessie ging het alleen nog maar beter met Nathan, hij vond meer rust en kon steeds langer slapen overdag, ook in zijn eigen bed. Uiteindelijk zijn we, vanwege een hoge spierspanning in zijn bekken, nog voor een derde keer langs geweest. Kort daarna sliep Nathan de nachten vrijwel door en kon hij overdag eveneens langer slapen. Inmiddels heeft hij een relatief stabiel ritme ontwikkeld, waarbij hij overdag een slaapje van 2 uur doet en ’s nachts ook bijna het klokje rond slaapt. En hij slaapt nu ook in zijn eigen bedje, op zijn eigen kamer. Het lukt Nathan inmiddels om zich aan de slaap over te geven, waar hij dat eerder niet kon of wilde. Nathan ontwikkelt zich in een hoog tempo en zit goed in zijn vel. Anderen kunnen aan hem zien dat hij anders uit zijn ogen kijkt. Wij zien dat hij in zijn kracht staat! Eindelijk is onze baby ook een blije baby geworden. Dat is heerlijk om te zien en puur genieten. Sylvia, ontzettend bedankt voor dit alles!'