Het verhaal van Nova

Nova is geboren toen zij 39 weken oud was. Het ging om een ingeleide bevalling, de gynaecoloog verwachte wederom een groot kindje en bij haar broertje had dit tot nogal wat problemen geleid. Tijdens het inleiden bleek dat Nova dwars was gaan liggen, omdat er al ontsluiting was moest zij gehaald worden met een spoedkeizersnede. Nova huilde direct vanaf haar geboorte vaak en veel, dit viel onze kraamzorg al direct op. Elke voeding was een probleem voor haar, ze wilde wel drinken, maar had veel last van krampen en voeding die heel hoog bleef zitten, ook nog lang naar de voeding. Toen ze twee weken oud was hebben we voor het eerst een osteopaat bezocht, deze kon haar nauwelijks onderzoeken, zo hoog was haar spierspanning. Hij kon wel voelen dat er vooral veel spanning rondom haar buik zat. Ook merkte hij haar zure geur op wat kon wijzen op verborgen reflux. Hij adviseerde ons naar de huisarts te gaan voor een maagzuurremmer. De huisarts vond Nova ook erg onrustig en wilde graag dat ze gezien werd door de kinderarts. Dus we kregen eerst een verwijzing naar de kinderarts. Deze adviseerde eerst een prikkel arm programma: voeden, 30 min omhoog houden, inbakeren en weg leggen in ledikantje. Ook al hielden we het inbakeren consequent vol, wij ervoeren eerder meer onrust dan minder. Inmiddels zaten we er zelf aardig door heen na veel slaap tekort met een baby die alleen maar rechtop gehouden wilde slapen en direct wakker schrok zodra zij in het ledikantje werd gelegd. Weer terug bij het ziekenhuis, Nova was toen 6 weken oud, hebben we aangedrongen op een opname, onze indruk was dat Nova veel pijn had en steeds onrustiger werd. Ze is opgenomen onder het ‘huilbaby’ protocol. Wij vonden dit een vervelend woord, maar er gebeurde in ieder geval wat. Nova was nog geen twee uur in het ziekenhuis of de verpleging belde al of ze haar andere voeding mochten geven en pijnstilling. Nu ze onder hun hoede viel werd de onrust toch als ernstiger beoordeeld dan op het spreekuur. Nova zat inmiddels ook onder het eczeem en na een paar dagen observatie is ze overgegaan op koemelkvrije voeding verdikt met biologisch johannes broodpitmeel. Hierdoor werd ze een heel stuk rustiger. Na een week in het ziekenhuis is ze weer mee naar huis gegaan. Thuis aangekomen ging het al wel een stuk beter dan voorheen, maar bleef Nova toch nog steeds behoorlijk onrustig. Met name de trap op en af zorgde al voor het opgeven van voeding. Waardoor ze dan geïrriteerd bleef. ’s Avonds huilde ze vaak aan één stuk door tussen de een na laatste voeding en de laatste voeding in. Via een kennis kregen wij de tip om Sylvia in te schakelen. Ondanks dat dit voor ons een uur rijden is hebben we besloten dit toch te proberen. Toen Nova drie maanden oud was zijn we voor het eerst bij Sylvia geweest. Tijdens de intake, observeerde Sylvia Nova terwijl ze bij mij op schoot zat. Daarna werd d.m.v. kinesiologie nog het een en ander duidelijk en vervolgens begon de behandeling van Nova op de grote mat op de grond. Nova leek Sylvia ook echt een verhaal te willen vertellen door het maken van geluidjes en huilen als zij begrip kreeg voor haar verhaal. Zo werd ons duidelijk dat de IVF bevruchting en de geboorte via de keizersnede (vastpakken bij de romp) een onderdeel van de onrust waren. Wij zijn vier keer bij Sylvia geweest, na iedere keer ging het weer een stukje beter. Na de laatste keer is de onrust helemaal verdwenen. Nova is inmiddels een vrolijke baby van ruim vijf maanden die vooral veel lacht en nog een enkele keer huilt als ze moe is of honger heeft.