Het verhaal van Nox

Na 4 weken begon het huilen, alleen maar bij ons willen liggen, krampen en geen seconde weg kunnen leggen. Ik was na een maand gestopt met borstvoeding en het leek alleen maar erger te worden. Vervolgens raakte Nox ook nog verstopt en moesten we lactulose en later forlax geven anders werden de krampen alleen maar erger. Na eindeloos wiegen, slapeloze nachten, badjes middenin de nacht maken, alleen maar bij ons laten slapen, 8 tot 10 uur per dag de draagzak om te hebben gehad waren we op. Osteopaat kon ons niet helpen, het consultatiebureau gaf aan dat we hier doorheen moesten (ook al hingen de wallen op mijn kin) en gaven mij tips mee om Nox in zijn eigen bedje te laten slapen. En ik val niet zomaar om, sta stevig in mijn schoenen maar half maart was ik ten einde raad. Nox wilde niet meer in de wagen liggen, überhaupt niet plat, mijn rug was op van hem bovenop mij en de draagzak en het spugen leek alleen maar erger te worden. Inmiddels draaiden mijn moeder en zusje shifts zodat ik niet alleen was. Toen ik even naar het kruidvat moest om melk te halen en hij weer uit zijn stekker ging zonk alle moed mij in de schoenen. Mijn zusje woont om de hoek en ik belde haar op in de hoop dat ze thuis was. Gelukkig. Huilend kwam ik aangerend en pakte ze Nox van mij over. Ik kan helemaal niks doen! Niet eens 5 minuten naar buiten. Op dat moment wist ik, ik moet nu iets doen want ik draai helemaal door. Die middag was mijn moeder bij mij en belde een vriendin van haar toevallig op. Mijn moeder vertelde hoe het met Nox ging en zij zei: “Je moet naar Sylvia die kan je helpen.” Ik heb gelijk gebeld en gelukkig konden we nog net voor de lockdown terecht. Nox was inmiddels 8 weken. Ik ging met mijn moeder op een donderdag erheen (mijn vriend moest werken) de autorit was de hel. Na 20 min. gekrijs in de maxicosi heeft mijn moeder hem eruit gehaald en zijn we zo verder gereden. Eenmaal bij Sylvia zag zij gelijk de onrust van Nox en dacht o.a. aan spijsverteringsproblemen. Sylvia is babytherapeut en kinesioloog. Voor mij was wat zij deed onbekend en daardoor heel bizar en bijna ongeloofwaardig in het begin. Het bleek uiteindelijk een heftige sessie te worden. Allereerst werd via kinesiologie duidelijk dat Nox aanleg had voor koemelkallergie en was de melk die Nox kreeg niet goed voor hem. Dus overstappen naar de Nutramigen en dan zou hij waarschijnlijk ook geen forlax meer nodig hebben. Dus dit zijn we na een week nutramigen gaan proberen. Vervolgens kwam Sylvia erachter waarom Nox in stuit heeft gelegen. Uiteindelijk bleek hij namelijk nooit gedraaid te zijn geweest. Echopraktijk en verloskundigen stonden voor een raadsel want hij lag heel laag in mijn bekken, altijd opgevouwen en dus verkeerdom. Het antwoord bleek voor mij en mijn vriend toch vrij heftig zijn: Nox was er één van een tweeling. Dit is in een vrij vroeg stadium niet goed gegaan. Ik had hier niets van gemerkt, op de echo was het niet te zien maar wat viel er veel op zijn plek! Hij heeft zoveel onbegrip gevoeld toen hij geboren was en wat moet hij zich alleen hebben gevoeld in de buik! Waarschijnlijk lag hij daarom zo, hield hij altijd ruimte over voor zijn broertje of zusje. Sylvia zag dat Nox eenmaal op de mat meer signalen gaf over zijn geboorte dan over het verlies van zijn tweelinghelft. Zijn geboorte moet een overweldigende ervaring voor hem geweest zijn. Hij is er achteraf gezien vrij hardhandig uitgehaald omdat ze met een stuitbevalling ook vrij snel moeten zijn omdat de baby zuurstofnood kan krijgen. Hij bleek zo ongeveer zijn hele lijf te hebben gekneusd, doordat hij bij zijn romp is gepakt schrok hij en gingen zijn armpjes omhoog, wist hij niet welke kant hij op moest draaien met zijn hoofd en drukten zijn handjes in zijn ogen. Hij had zo ontzettend veel pijn en niemand begreep hem na de geboorte. Voor ons werd nu duidelijk waarom hij als hij in zijn bedje lag altijd maar over zijn ogen wreef. En ook waarom hij zo onrustig was. Sylvia heeft vervolgens gekeken wat hij nodig had en adviseerde een bezoek aan een manueel therapeut om zijn nekwervels weer goed te krijgen. Ze hebben tijdens de bevalling een flinke zwaai met zijn hoofd/nek gemaakt waar hij veel last van had. Eerst heeft Sylvia met hem tijdens die sessie zijn geboorte opnieuw nagedaan. Het was bizar om te zien hoe Nox meeging met Sylvia en hoe hij zelf de bewegingen maakte naar de geboorte toe. Omdat hij in shock was na zijn geboorte heeft hij het eerste moment met mij niet echt kunnen voelen en konden we nu ook dit stuk opnieuw doen. Hij werd bij mij neergelegd en wat heeft hij toen gehuild. Het was geen pijn, geen honger maar puur verdriet. Ontzettend heftig om mee te maken maar wat begrijp je je kleintje dan goed en wat goed voor de verwerking van zijn geboortetrauma. Eenmaal thuis zijn we direct overgestapt op de nutramigen. Wat een verschil maakte dat al. Hij dronk de fles zo leeg en kon gewoon zelf poepen! Hij heeft nooit meer kramp gehad. Vervolgens moesten we met Nox gaan praten over de bevalling en geboorte. Dit deden we en je zag gewoon dat hij wist waar we het over hadden. Sylvia had ons voorbereid op huilmomenten in de avond en die kregen we. 3 avonden lang hetzelfde verdriet als tijdens de sessie. Heftig. Het enige wat ik kon doen was hem dicht tegen mij aanhouden, met hem praten (dat ik hem begreep) en door de buik ademen. Uiteindelijk na 20 min werd hij dan rustig en viel in slaap. Na die avonden ging het slapen ook al beter. Hij sliep al wat beter in en werd steeds vrolijker. Zoveel lachen! Wat hadden wij al gelijk een ander kind en wat ben je als ouder dan blij. Ik wilde alleen maar van de daken schreeuwen hoe leuk mijn kind was en hoe goed Sylvia ons heeft geholpen. Maar we wisten ook dat er nog aan het tweelingtrauma en nog een keer aan de geboorte gewerkt moest worden. Twee weken na de sessie ben ik voor het eerst met Nox naar de manueel therapeut met specialisatie baby’s geweest. Die vond precies wat Sylvia ook had geconstateerd. Met 3 sessies moest het over zijn. Na de eerste behandeling merkten we al verschil en na de tweede behandeling kon Nox weer plat in zijn bed en wilde hij weer in de wagen! Hij viel zelfs gelijk in slaap. Doordat Sylvia de eerste stress al had helpen verwerken liet Nox zich makkelijk behandelen en bleken 2 sessies genoeg te zijn. De ervaring van het tweelingverlies heeft Sylvia op dezelfde manier aangepakt, terug naar wat er gebeurd is. Nox zat bij mij en door te te praten met Nox over wat er is gebeurd, begrip te tonen en hem geruststellen, legde hij zich uiteindelijk rustig bij mij neer. Ook nu weer huilbuien nadat we dit hadden gedaan maar op dag 4 ging het weer beter. Sylvia was voor ondersteuning en begeleiding altijd bereikbaar. Vervolgens de ruimte waar hij de meeste onrust ervaarde doordat de energie van zijn tweelinghelft daar nog was, gereinigd met gedroogde witte salie. En ja hoor Nox werd rustiger en ging nog beter slapen. Overdag zelfs in zijn eigen bedje op zijn eigen kamer! Nog wel onrustig veel met de benen trappelen maar stapje voor stapje ging het beter. Hij viel zelf in slaap. Vervolgens bij de derde sessie nog een keer aan het geboortetrauma gewerkt. Deze keer geen stuitbevalling maar een “normale” bevalling. Nox werd op de mat gelegd en mijn vriend en ik stonden klaar om te helpen waar we konden. Het duurde even maar op gegeven moment was hij klaar om de geboorte opnieuw te beleven. Sylvia vormde met haar handen de baarmoeder, ze raakte Nox licht aan, duwde verder niet maar ja hoor hij draaide en kroop naar voren om eruit te gaan. Het was één van de meest bizarre momenten die we hebben meegemaakt. Want Nox was 4 maanden en kon nog niet omrollen. Ook nu werd hij bij mij neergelegd en wat een verdriet weer. Zo ontzettend heftig om je eigen kind zo te zien en dan besef je ook hoe heftig de geboorte voor die kleintjes kan zijn. Wat een impact heeft dat nog. Na 20 minuten stopte hij en werd rustiger bij ons. Vervolgens zag Sylvia dat Nox de geboorte nog een keer wilde doen. En ja hoor maar dit keer ging het zo snel! Hij draaide, kroop naar voren en werd bij mij neergelegd. Hij huilde maar niet meer zo erg als de eerste keer. Eenmaal thuis moesten we weer hetzelfde doen als de vorige keer. Met hem praten en de eerste 4 dagen kon het erger worden. Dit werd het inderdaad ook. Nog zoveel onrust met inslapen. Maar na 5 dagen was het over. Geen benen meer die alle kanten op gingen, geen maaiende armen en geen gehuil meer. Speen in zijn mond en hij viel in slaap. En als hij niet gelijk ging slapen brabbelde hij een beetje en viel hij daarna in slaap. Overdag sliep hij goed in zijn eigen bedje en ook de nachten gingen we proberen. En ja hoor hij sliep ook in zijn eigen bed de nacht gewoon door. Wat een verschil! Nox is de makkelijkste en vrolijkste baby ever! Hij slaapt goed en heeft nog maar 2 huiltjes: honger en moe. We kunnen hem meenemen naar anderen, slaapt als een malle in zijn wagen en bed en lacht de hele dag. Ik was zo ontzettend nerveus om weer te gaan werken en heb mij na een verlengd verlof van 5,5 maand eerst voor 50% ziek gemeld. Dit vond ik zelf best spannend omdat ik toch altijd met mijn carrière bezig ben en dit voelde als een stap terug. Mijn werk had gelukkig alle begrip en het is heel fijn dat ik Nox op deze manier overal rustig kon laten wennen. Helemaal door corona. Hij was niets en niemand gewend maar hij deed het eigenlijk vanaf dag 1 overal heel goed. Hij vindt eigenlijk iedereen leuk en weet goed wat hij wil. Nox is nu 5 maanden, ik werk weer op 100%, hij slaapt door, kraait en lacht constant en we zijn volop van de kleine man aan het genieten. Het is ongelooflijk wat Sylvia voor ons heeft betekend. Haar kennis, ervaring, kunde en betrokkenheid hebben ervoor gezorgd dat Nox van een huilbaby naar een mega vrolijke baby ging. Ik vind het dan ook nog steeds zo bizar dat er nog maar weinig consultatiebureau’s samenwerken met Sylvia en collega’s. Hoe is het mogelijk dat de medische wereld en alternatieve geneeswijze nog steeds mijlenver uit elkaar liggen. Ik weet zeker dat Sylvia zoveel ouders kan helpen en ik vertel echt aan iedereen ons verhaal omdat ik duidelijk wil maken dat het niet normaal is om een huilbaby te hebben en dat er vaak meer aan de hand is dan dat het een fase is. Wij wisten al vrij snel toen Nox zoveel huilde dat er iets niet klopte en je gevoel heeft het dan toch weer bij het juiste eind. Wat een ander kind hebben wij al na de eerste sessie gekregen en wat ben ik blij dat die vriendin van mijn moeder net op dat moment belde. Ik weet namelijk niet als we niet naar Sylvia waren geweest hoe we er dan nu bij hadden gezeten. Sylvia nogmaals bedankt. Je hebt ons het genieten van kleine Nox teruggegeven en wij zijn als ouders relaxed, vrolijk en uitgerust.